coffee sponge

benden nefret edişini duyabiliyorum,
sessizce içine dolan nefesimin
sende uyandırdığı o tuhaf duyguları da tanıyorum
içinden alevlerden oluşmuş bir kin var,
sevgi sözcüklerinden çok uzak,
yavaş yavaş eriyorsun
kusamadığın kininin sıcaklığında.
ezberlediğimiz şiirler fazla iyimser;
doyumumuzu sağlamak istercesine.
aldığın her nefes yine
kalbindeki çölde
fırtınalar koparıyor yeniden.
eskiyi özlüyorsun
pişmanlıklarından nefret edercesine,
yine de özlüyorsun
kumsalda ateş yakışımızı
dalga sesleriyle ritim tutuşumuzu;
aslında herşey o kadar basit ki;
tahmin edemiyorsun,
zorlu tırmanışlarından biri değil bu;
o hep nefessiz kaldığın zirvelerde.
sadece şeffaflığım korkutuyor seni,
"hayır" bukadar kolay olmamalı,
kumsal'a geri dön,
sadece ikimizin sessizliğine.
yalpalasın dalgalar sen yürürken.
geri dön,
tekrar et,
zamanla konuş,
arayacağın son yerdeyim ben;
hayallerini sakladığın,
anılarını gömdüğün,
nefreti hissettiğin,
alevlerdeyim ben,
umudunun ötesinde;
sende.